وطن یعنی ….! شعری از علیرضا شجاع پور

شعری به یاد ماندنی از علریضا شجاع پور در خصوص وطن.

بیایید وطن خود را آباد و خرم و سرسبز کنیم …. سرزمین ما باید ببالد.

وطن یعنی همه آب و همه خاک /  وطن یعنی همه عشق و همه پاک

به گاه شیرخواری گاهواره / به روز و درد پیری، عین چاره

وطن یعنی پدر، مادر، نیاکان / به خون و خاک بستن عهد و پیمان

وطن یعنی هویت، اصل، ریشه  /سرآغاز و سرانجام همیشه

وطن یعنی محبت، مهربانی / نثار هر که دانی و ندانی

وطن یعنی نگاه هموطن دوست / هر آنجایی که دانی هموطن اوست

وطن یعنی قرار بیقراری / پرستاری، کمک، بیمارداری

وطن یعنی هوای کوچه ی یار / در آن کو دل شکستن های بسیار

نگاهی زیرچشمی، عاشقانه / به کوچه آمدن با هر بهانه

وطن یعنی غم همسایه خوردن / وطن یعنی دل همسایه بردن

وطن یعنی زلال چشمه ی پاک / وطن یعنی درخت ریشه در خاک

ستیغ و صخره و دریا و هامون / ارس، زاینده رود، اروند، کارون

دنا، الوند، کرکس، تاق بستان /  هزار و قافلانکوه و پلنگان

وطن یعنی بلندای دماوند / شکیبا، دل در آتش، پای در بند

وطن یعنی شکوه اشترانکوه /  به دریای گهر استاده نستوه

وطن یعنی سهند صخره پیکر / ستیغ سینه در سنگ تمندر

وطن یعنی وطن استان به استان / خراسان، سیستان، سمنان، لرستان

کویر لوت، کرمان، یزد، ساری / سپاهان، هگمتانه، بختیاری

طبس، بوشهر، کردستان، گلستان / دو آذربایجان، ایلام، گیلان

اراک و فارس، خوزستان و تهران / بلوچستان و هرمزگان و زنجان

وطن یعنی سرای ترک با پارس / وطن یعنی خلیج تا ابد فارس

بهشتی چشم را گسترده در پیش / ابوموسی و مینو، هرمز و کیش

وطن یعنی همه سازندگی ها / رهایی از تمام بندگی ها

بریدن دست غیر از گردن نفت / صلای صبح ملی کردن نفت

وطن یعنی ز هر ایل و تباری / وطن را پاسبانی، پاسداری

وطن یعنی دلیر و گرد با هم / وطن یعنی بلوچ و کرد با هم

وطن یعنی سواران و سواری / لر و کرد و یموت و بختیاری

همه یک جان و یک دل بودن ما / به دامان وطن آسودن ما

وطن یعنی دلی از عشق لبریز / گره باف ظریف فرش تبریز

وطن یعنی هنر یعنی سپاهان / حریر دستباف فرش کاشان

وطن یعنی کتیبه در دل سنگ / تمدن، دین، هنر، تاریخ، فرهنگ

وطن یعنی همه نیک و بهنجار / چه پندار و چه گفتار و چه کردار

وطن یعنی شب رحمت، شب قدر / شب جوشن، شب روشن، شب بدر

وطن یعنی هم از دور و هم از دیر / سده، نوروز، یلدا، مهرگان، تیر

وطن یعنی جلال مانده جاوید / ستون و سر ستون تخت جمشید

هزاران نقش و خط مانده در یاد / صبا، کلهر، کمال الملک، بهزاد

نکیسا، باربد، افسانه و چنگ / سرود تیشه فرهاد در سنگ

سر و سرمایه های سرفرازی / ابوریحان و خوارزمی و رازی

به اوج علم و دانش رهنوردی / ابونصر، ابن سینا، سهروردی

به بحر عشق و عرفان ناخدایی / عراقی، رودکی، جامی، سنایی

وطن یعنی به فرهنگ آشنایی / در لفظ دری را دهخدایی

وطن یعنی جهانی در دل جام / وطن یعنی رباعیات خیام

وطن یعنی همه شیرین کلامی / عفاف عشق در شعر نظامی

وطن یعنی نگاه مولوی سوز / حضور نور در شمس شب و روز

وطن یعنی پیام پند سعدی / زبان پیوسته در پیوند سعدی

وطن یعنی هوا و حال حافظ / شکوه باور اندر فال حافظ

وطن یعنی تبیره، دمدمه، کوس / طلوع آفتاب شعر از طوس

وطن یعنی شب شهنامه خواندن / سخن چون رستم از سهراب راندن

وطن یعنی رهایی زآتش و خون / خروش کاوه و خشم فریدون

وطن یعنی زبان حال سیمرغ / حدیث یال زال و بال سیمرغ

وطن یعنی امید نا امیدان / خروش و ویله گرد آفرینان

وطن یعنی لگام و زین و مهمیز / سواران قران و رخش و شبدیز

وطن یعنی گرامی مرز تا مرز / وطن یعنی حریم گیو و گودرز

وطن یعنی دل و دستی در آتش / روان و تن، کمان و تیر آرش

وطن یعنی شبح یعنی شبیخون / وطن یعنی جلال الدین و جیحون

وطن یعنی به دشمن راه بستن / به اوج آریو برزن نشستن

وطن یعنی دو دست از جان کشیدن / به تنگستان و دشتستان رسیدن

زمین شستن ز استبداد و از کین / به خون گرم در گرمابه ی فین

وطن یعنی اذان عشق گفتن / وطن یعنی غبار از عشق رفتن

نماز خون به خونین شهر خواندن / مهاجم را ز خرمشهر راندن

سپاه جان به خوزستان کشیدن / شهادت را به جان ارزان خریدن

وطن یعنی هدف یعنی شهامت / وطن یعنی شرف یعنی شهادت

وطن یعنی شهید، آزاده، جانباز / شلمچه، پاوه، سوسنگرد، اهواز

وطن یعنی شکوه سرفرازی / وطن یعنی ز عالم بی نیازی

وطن یعنی گذشته، حال، فردا / تمام سهم یک ملت ز دنیا

وطن یعنی چه آباد و چه ویران / وطن یعنی همین جا، یعنی ایران